رسول پویان

طبل استبداد

زکشت دشمنان بیـداد روید        خروش آتش و پـولاد روید

بجای نغمه آزادی و صلح         صفیـر طبل استبـداد رویـد

* * * *

وطن در چنگ اهریمن بیفتد      بـدام حیـلــۀ دشمــــن بیـفتد

چــو بشکستیـم بنیـاد ستــم را     دوباره حلقه بر گردن بیفتد

* * * *

وطــن در سـلطـۀ بیـداد میرد     بـزیـر خنـجـر جــلاد میـرد

اگر خواهی وطن را جاودانی    تلاشی تا کـه استبـداد میـرد

* * * *

وطن خواهد که آزادش گذاریم   بـدست مـردم رادش گـذاریم

بسـوزانیــم اســاس بنـدگی را    زجـور اجنبی شادش گذاریم

* * * *

عقاب من قفس بشکستن آموز    بر اوج کهکشان پـیوستن آموز

درین خاکی طلسم تیره تا چند     بـه بـاغ آسمـانهـا رستـن آمـوز