تبار وسوسه‌ها

گفتی  ز مــــــوجِ  دغــــدغۀِ   بی   شمارِ ما

وز سیلِ  بی  ثباتیِ  فکـــــــــــــــرِ  نزارِ  ما

گفتی: " که فصلِ  لاله و باران گذشته است

ما و   سرشك  و  آه  دل  داغـــــــــــدار  ما

بيزارم   از  تجـــــــارت  بازارِ  اين   ديار

يك  كوله  بار  ماتــم  و پا یِ  فـــــــرارِ  ما

آتش بس  است و شعلۀِ   شب  تا  كرانه ‌ها

چندين  مجوی  هستی   صبــــحِ  بهــار  ما

نوشيـــــدن  صـــــدای  تبسم  از  آن  غيــر

" توفان  اضطــــــراب  از  آن   ديار  مــا

***

بر گو تبار  وسوسه ‌ها  را كه بعد از/  اين

ماييم/ و /  باز /  نعرۀِ    منصـور/ و ار ما

باشد  هزار  قصــــۀِ   ناگفتنی   هنـــــــوز

ورد  زبان   زخــــــمی   انــدامِ    دار  ما

نورالله وثوق

۸۸/۶/۲۱

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید