گلوی انتظار- هدیه نوروزی

هوای گندم

هـــوای دیدن  گنـدم کــــن ای  ابر

دمی فکری به این مردم کن ای ابر

اگـــر اشکی  به  چشم خود نداری

ازینجا گور خود را گم کن ای  ابر

 

گلوی انتظار

دل  باغ  دیارم  پاره   گشته

بسان  سال  پارم  پاره  گشته

کجا رفتی  بیا نوروز برگرد

گلــوی انتظارم  پاره  گشته

 

همپای موج

نه از ساحل نه از در یا سخن گو

نه  از ژرفای ناپیـــدا سخـــن گو

بیا  هــمپای مــــوج  زندگی  شو

ز رنگ  رویش  فردا  سخن گو

 

اطلس احساس

چرا از کوی دل پا می کشی  باز

چرا  پا را  ز دریا  می کشی باز

چــرا  بر اطلس  احساس  مردم

به  آسانی  چلیپا  می  کشی  باز

گوش لاله

صدای  نور گرچه  نرم  خیز است

سپیــــدی با سیاهی  در ستیز  است

سحر سوسن به گوش لاله می گفت

تماشا کن که دشمن در گریز  است

 

دجله ی شب

سحــر رنگ صدای تو کجا شد

نشان  جـــای  پای  تو  کجا شد

شدم غرق غروب دجله ی شب

طـلوع  جانفـــزای  تو کجا شد

 

آبی از یک جو

چرا ما آبی از یک جو  نگردیم

چرا  همباور و هم خو   نگردیم

که می گوید که خون هم بریزیم

چرا با  کینه رو در رو نگردیم

 

عرش دل

درین  صحرا  هوای  تازه  رویان

هـــــوسهای  بلــند  آوازه   رویان

نسیمی را ز عرش دل به دست آ ر

بروی هــر در و  دروازه  رویان

لرزه خیز

اگر چه  دیده ها  مان  تیز تیز است

طنین هر نگاهی  لرزه  خیز  است

مگـــر آتش  گـــرفته گلشــــنی  را

که احساس بهاران اشک ریز است

 

صدای سبز

نشاط سر و و شور یا سمن  شو

سرود نرگس و یاس و سمن شو

دمی  از دره ی  دی  سر برآور

صدای  سبز احساس  دمن  شو

 

تخم آتش

اگر ما تشنه  ای  فصل  بهاریم

چنانچه همصدای برگ و باریم

بیا  تا  در میان  مــزرع  عشق

صدای  تخـم  آتش  را  نکاریم

نورالله وثوق

28-12-1387

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید