چشمک چــرانـی

 

 

حاجی یی ما ، دایماً  ،  چشمک چــرانی میکنه

شصت وســـــه سالـــــه شده  یاد ِ جوانی میکنه

گرچه با مردان نشسته هوش و فکرش بر زنان

ورد  خوانــــده  ،  خـوبـرویان را نشانی میکنه

نـــوجــوانــــان را بغل میگیره با ماچ و مُـلـُوچ

خـــوشــــــگلان را بـــوسه های ناگهانی میکنه

گاهی چون مرغان ِ تخمی میکنه قـُد قـُد قـُطاس

چـــــون بگــــیل ِ بــودنـــه ، نامهــربانی میکنه

گــوشـــۀ بنشسته بــا حاجی و څـارنـــوال ِ خود

ســـاجقی را می جـَوَه  ،  کـج کـج دهانی میکنه

خپ خپک داره نظر ، بـر صحنۀ میدان ِ رقص

شانـــــه هـــایش می پره  ،  کـاغذ پرانی میکنه

پر ز مــیوه کرده بشقاب ِ بزرگی ، بر دو دست

ســــوز داده می بـــــره   ،  نــامـیـزبانی میکنه

عکس ِ زیــــــبای گـــــرفتم ، از جنابش ناگهان

تا بــــــه ســــایت ِ انـترنت ، پرتو فشانی میکنه

تارِ خـــام ِ چـــیلکش را چـــنگک ِ ما کنده کرد

بی گِـــــرِه  با مکـــــر ، پــیـونــد ِ زبانی میکنه

میگه من از صنف ِ سه و چـار ، کردم شاعری

روز و شب طبعم ز خــــوبان ، پشتیبانی میکنه

دایـماً  ، نــــــزد ِ پلـــیس و ســوســـیال و داکتر

گلـرخان را  چشم ِ شوخش   ،  ترجمانی میکنه

حــــال ، بیکار است و پشت ِ کار میگرده چنان

هـــرچه پیش آمد به شوق و ذوق  ،  آنی میکنه

مــــرده شویی پـیـشـه داره ، خـتنه کردن آرزو

گـــــر مـوفـــق گشت  ،   کـار ِ جاودانی میکنه

گــر شود پنچر غــرازه  موترش با خار ِ عشق

شکــــر گفته هــر طرف ،  لولک دوانی میکنه

انـتـقـــادی کـــرده بر ما ، تلخ و تند و بی نمک

با دروغ  ِ شــــاخـــــــدارش  ، دل کفانی میکنه

گفتت  !  در بــرنامه ایکــــــه ، خـانـواده نام او

آرزو  دارد کـــــه با مــــــــنِ ، پهـلوانی میکنه

ما کـــه نامحـــرم شـدیم از محرمی یی گلرخان

محـــــرم ِ کـــاذب  ،   خـــیال ِ کامـرانی میکنه

چـــون زلیخــا ، بس تجاوزگر شده بر عاجزان

یــوســف ِ طبعِ مــــرا   ،  دامـــن درانی میکنه

همچــو لیـلی  می فروشه  ناز  ،  بر مجنون ها

کـــــاروان ِ نــــــقد ِ شــانـــرا ، ساربانی میکنه

از بُـن ِ هر نکته اش  خار ِ جفا و  بغض و کین

نـیـش ِ تـوهـیـنـی  به دل ، هــردم خلانی میکنه

هـتک ِ حــــرمت کــــرده بی باکـانه بهر ِ انتقام

خــوش ، دل ِ دلــداده یی ، مجـنون ِ ثانی میکنه

خـــط زدم از دفـتـر ِ خـاطــر نشـان و نام ِ شان

تا عــذرخواهـی ازیــن  ،  بـیـچـاره فانی میکنه

نـقـد  از حاجی و قاضی ، گرچه باشد نادرست

غــولک ِ تــــقــدیـر ِ مــــا سنگچل پرانی میکنه

« نعمت » از زهــر ِ زبان ِ شیخ و ملا بر حذر

رنگ ِ زرد ِ شاعـــــران را زعـــفــرانی میکنه

نعمت الله مختارزاده شهر اسّن آلـمان