قـــقــنوس

آتش مجمره داغ است هنوز

قوغ این کوره ی تفتیده، خاموش نشد

و ز یاد نمرود سیاه ،

فعل بر پایی آتش، 

لحظه یی هم، فراموش نشد

  ***                   

موسم بارش سنگ،

فصل خاکستر و دود،

چقدر عمر نمود!

جاودانی شد

خادمان دوزخ،         

مست آتش فگنی اند به فردوس خدا

مدت خدمت شیطان رجیم

چه طولانی شد!

***                  

هر شبی مهتاب بر دار برند

اینجا  همه شب  خسوف است

روی خورشید را حجاب زنند ،

روز ها هم در کسوف است

 ***                         

قامت سرو تا هنوز خم است

مرسل و بته هاش خاکستر

برکه ی بی آب وخشک

نعش قو دارد به بر

***                         

شب است این جا چراغی نیست

نوری ار هست ز شعله ی باغ است

همه جا غرق غرق سکوت

گر صدایی هست ،

شورش قلب های  پرداغ  است

  ***                       

این بهشت گر چه  سوخته پاک

می شنوم من صدای پای رفتن گیاه هرزه

می شنوم من صدای رویش گل

رویش مرسل و پونه وسبزه

 ***

چشمها به سوی ققنوس است

که چه سان از میان آتش و دود،

که چه سان از میان خاکستر

می پرد، زنده  می شود از  سر

از :  نثار افغان