مولانا عبدالکبیر (فرخاری)

پایم کس ار به تیشه نیرنگ مـــــی زند          بر شیشه ی شرافت خود سنگ مـــی زند

تعـــمیر دل به خشت ادب گردد استوار            نقش و نگــــار٬ مانی ارژنگ مـــی زند

هر واژه در شفافی خود امتحان شـــود           حــرف بجاست بر دل اگر چنگ می زند

بــــی ننگ آنکه مادر میهن زند به تیغ           خـــود در لبـــــاس فاخره ی ننگ می زند

دیدم سخی و مُمسک ازین سفره کامجوی           نان در سماط  پهن و گه ی تنگ می زند

با  دیو فقر ممکن اگر نیست زندگــــی            بیچاره در پناه خــــــــدا   بنگ می زند

یک مشت دزد در دل شب خفته در کمین         از آستین کــــــــــــوته ی فرهنگ می زند

طالب به پاس خاطر ارباب سفله خـــوی             صهبا به جام و کله ی خرچنگ می زند

فاشیست در تبانی افـــــــــریط بد سگال             ناقوس امتیاز به صد رنگ مـــــــــی زند

طبل نبرد حق و باطـــــل فردای رستخیز

فرخاری در بـــــساط نی و چنگ می زند

۱۷اکتوبر ۲۰۱۵

مولاناکبیر فرخاری

ونکوورکانادا