جهان ز پرده ی جهل ار که بی نقاب شوی    شکوه جلوه ی خورشید و مهتاب شوی

فــتد به سینه ات  از ابر، گنج  آب  حــیات    برای تشنه لبــی چشمه ی پر آب شوی

براه راست رود گــر کـسی به شهـره رسد    بپای کج نگــران عقــ ده ی تناب شوی

نمـی سزد که روی  پشت  ابـر هـای سـیه     ز پشت ابــر سیه سـر کش آفتاب شوی

ز دل ببـــرد  زنگ  غــم  به  شام  فــراق     سرود ناله ی برنا و شیخ و شاب شوی

اگر به شعر بی نمک خویش  انفعال بـرم    کلیم و موسی عمران  پیچ   و تاب شوی

شود زبان  العتش از آب رحمتت سیراب     حریف نامــور چشـمه ی ســراب شوی

گهی شگقتم از این می گزی غریب زمان     گلــیم خــانه ی ارباب بــی  کتاب شوی

به لطــف خویش بری ادمی به گور خنک    نکـیرو منـکر و افـرشته ی عذاب شوی

کشی،زنی، ببری زیـر چـتر خــاک ســیه     گلوی پر خــور هر سنـگ آسیاب شوی

گــره به مشکل من می کشـی بـدست ستم     به استخوان منت کـرگس و عـقاب شوی

ز بلبلان چــمن  بشکنــی ســرود  و نــوا     شگون عوعو سگ،غر غرغراب شوی

کشنـد جــامــه  تــقــوا و زهــد اهــل ریا      برای بوالهــوسـان ساغــر شـراب شوی

چــو چــاه بـیژن تاریــک زیــرچرخ بلند    به روزو شب هنر چرخه ی دولاب شوی

سخن به شعر تو "فرخاری" بشکند دل سنگ

برای خــود  مگــرم  مــجمــر کــباب شــوی

مولانا کبیر "فرخاری"

ونکوور کانادا