مقام عشق

ازانجنیرشفیق رفیقی

روزی پیش رب کلیم الله به کوی طوررفت

باهـزاران شـوق ازبـزم عـزیزان دوررفت

بـاخــداشــد هـمـکلام ورازبـاهـمـراز گـفت

هرچه مشکل بوددرکارش سراسربازگـفت

درمـیـان پـرسیــد یـارب مـن کلـیم الله ستـم

زین مـحـبـت ای خـدا من واقف وآگاه سـتم

تاکـنون هـرگـزنـدادی بـنـدۀ را ایــن مـقـام

تاشـودباذات پـاکـت هـمچـوموسی همـکلام

گـفت آن خـالـق که ای مـوسی تـرابادانـوید

امـت پــیـغـامـبری آیـد بـزودی هــا پــدیــد

امــت ایـکه پـیـروخـیــرالـبـشرنورخداست

آخـرین انـبــیــا نامــش مـحمـدمـصطفاست

بهـرایـن امـت فرستـم مـاه پـرفـیـض صیام

مـاه غــفــران وستـایــش مـاه رحم والـتـیام

ماهِ که هردرب جنت بازبالطف وسخـاست

مـاهِ بـخشـایـش بـرای هرگناه وهرخطاست

وقـت افـطـارهیـچگه دربیـن مانـبود حجاب

بیـن ماوتـونگـرایـن پـرده بـاشـد بی حساب

ای "شـفـیقا"لطف خالق رابه این امت نگر

بهـرایـن مـلـت زخالق حرمت وعزت نگر

بهـرمـا مـاه صیــام را تـحفـه  داده  کـردگـار

تاشویم پاکیزه قلب وخوش نصیب و رستگار

وقـت شـام چـون پـردۀ نـبود میـان مـــا ســپر

بـرسـرسفـره نـشیـن ازقـسمـتـت لــذت بـبـــر

ایـن ضـیـافـت راخداونـدت چـوبـرپـاداشتــــه

درســــرایـت نــورراتـاآســمـــــان افــراشـتـه

صددرود وصدسـلام بـرشـان محبـوب خــــدا

بـرنـبـی واپـسیــن مـــولا مـحـمـــد مـصـطفـا

مـازروی اوچـنـیـن پــاداش وعـــزت یافـتـیـم

ازجــنـاب کبـــــریـا دریـای رحــمـت یـافـتـیم

چون هزاران پرده باشددروصال کـوه طـــور

ماچه خوشبختیم بی پرده رسیم انـدرحـضـور

بهــرمـامـاه شـوال وماه غــفــران  داده است

بـهــرماقـلـب سلیـم وعـزم وایـمـان داده است

لیلـه القدراست تـحـفـه ازجـنـاب حـضــرتــش

چـون هـزارمـاه است قـدریکـشب پـرعــزتش

زاسمـان آیـددریـن شـب چونکـه جبریـل امیــن

بـهــرتـقــدیـم ســـــلام بـرخـانـه هــای مسلمیـن

ای خـــوشـازان لحظه که جبـریل آیدخانــه ات

بـــاســلامی تـــاکـنـد روشـن دل وکاشــانـه ات

کوش تا آن لحــظــــه باشی درحـضـورکـبـریـا

تـــابـیـابـــی ازفـــیــوض شـب مـقــام اولــیــــا

ازکــرم خــالــق عــطـافـرمــودلطف این مـقـام

ســـوی مــاجــبــریـل آیـدبـهــــرتـقـدیـم ســـلام

ای مــحـمـــد مـازروی تـــونـــوازش یـافـتـیــم

درمـقــــام عشـق صــدکاخ سعـــادت یـافـتــیــم

ازخـــداخــواهــم تــــوان بـنـدگی ســازد عــطا

دست مابـنـددچـوجـنـبـدبهـرعـــصیــان وخــطا

بــاریـارب بـنـده ام بـر اشـتــبـاهـاتـم مــگـیـــر

طـاعـت مـــاراعبـادت درحـضــورخــودپـذیـر

ازفـیــوض مـــاه غــفـران ازگـنـاهــانــم گـذر

هست حاصل چـون رضایـت،باقی عـمرم حدر

با لب خشکـیده خـــواهــم ای جـنـاب کـردگار

دردوعالم تـــانســازی این"شفـیـقت"  شرمسار

 

شب 25 ماه مبارک رمضان 1389 – کابل