پنالتی

آتش شکن

مهیا بهرِ جنگِ تن به  تن  شو

عیهِ جهل و جورِ ما ومن  شو

به سوی سنگرِ سودایِ  ساحر

شعورِ شعله ی آتش شکن شو

بازیِ فینال

شتابِ شهپرِ بالم  چه  زیباست

پَرِش دراوجِ اقبالم چه زیباست

غرورِبازیِ زشتت چه  دلگیر

گلِ نازیِ  فینالم  چه  زیباست

توپِ فوتبال

مثالِ دورِ هر ساله دلِ  ما

کج اقبالِ کج اقباله دلِ  ما

شده بازیچه ی جامِ جهانی

گمانم توپِ فوتباله دلِ  ما

دروازه بان

به بین بازیِ  دستانِ  نهان  را

که کرده گیج آهنگِ جهان  را

من وتو راهیی  بی  خانمانی

خریده دشمنت دروازه بان را

پاس

به میدانِ  خودی گشتی  روانه

الا  همبازیِ  رنگِ  زمــــــانه

دلم را سویِ دشمنِ پاس دادی

سرافکنده چه برگردی به خانه

پنالتی

ازین درمیزنی خودرا به آن  در

بود  دستِ  مــن  و  دامانِ  داور

من وتوهردوگرچه صفرِصفریم

ولی  شوتِ  پنالتی  مــانده  دلبر

بازیِ اتن

بنه یکسو ره و رسمِ  کهن  را

مزن آتش  بهارِ  خویشتن  را

مکن ای همسفر بردورِ باطل

دو باره  فکرِ  بازیِ  اتن  را

مُرَبّیِ محبت

دوباره عقده ها گردیده تهییج

جفادارد به دل سودایِ تزویج

ز ترکیبِ  مُــــرَبّایِ  سیاست

مُرَبّیِ محبت گشته  سر گیج

مشقِ تیم

درین  دوره  چِهــــا  تعلیم  دادند

که میهن را  به  غم  تسلیم  دادند

به این تیمی که دورت را گرفتند

گمانم  درس  و مشقِ  تیم  دادند

جیم

تنِ  بازیگـــــــران  را نیم  باید

ازین  بازی  برادر جیـــم  باید

دلِ شان گشته ازنوطالبِ جنگ

چلیپا  بر ســــرِ  این  تیم  باید

کوچه ی اسرار

به هردوری بسی تکرار گشتم

به گِردِ کوچه ی  اسرار  گشتم

گلی بودم به دستِ هرچه نامرد

ولی در دیده ی  شان خارگشتم

نورالله وثوق

شنبه 12/ 4/ 1389

http://norollahwosuq.blogfa.com