پا پوش

وعدۀِ هیچ

برایِ   این همه  تن سر  نبینم

به سربازِ   صــفا سنگر  نبینم

شده شهری   کبابِ وعدۀِ هیچ

جگر در سینه ی  باور  نبینم

پیچ ومهره

بپا تاجرگه ی جوری  بسازیم

سرازنومجمعِ شَوری  بسازیم

برای    چرخشِ چرخِ  جنایت

زپیچ ومهره ها دَوری بسازیم

آوازه

کهن جاری به هر  دروازه باید

جهالت را  ز  نو   آوازه   باید

پیِ   ترویجِ   یاسایِ     جنایت

زبونی را   زبانی تازه     باید

یکه تازی

گل   صد امتیازی را     بنازم

غرورِ     یکه تازی را   بنازم

برای    بُردِ    بازی   جهالت

جفای    نازنازی   ر ا   بنازم

جوازِ اهتزاز

چرا   پی راهِ  نازی را نگیریم

زهرسو   امتیازی را   نگیریم

تجارت پیشه ی جنگی نگردیم

جوازِ    اهتزازی   را نگیریم

دال ودنگ

قرارم را    دگر   قولی نمانده

به دال ودنگِ من  دَولی نمانده

برایِ وعده هایِ خشک وخالی

نشانِ    ازپیِ   فــولی   نمانده

پا پوش

شده   دیوارِ هــر دروازه ی  گوش

کسی سازد به جنگِ خویش پا پوش

برایِ     کــــشّ وفشِّ     بازیِ  نو

گرفته گربه رادرچنگِ خود موش

راهِ آَشتی

روندِ       تازه ی    آغاز  کردیم

به اوجِ    قهر  عاشق ناز   کردیم

دروغین   جنگِ مارا  راستی گیر

که راهِ    آَشتی  را  باز    کردیم

آباده

مسیرِ   شهرِ دل را   جادۀِ   نیست

به جز   دشتِ   جفا  آبادۀِ   نیست

ز ترسِ    انفجار  جامعِ     عشق

جماعت را   سرِ  سجّادۀِ    نیست

رسمِ وطنداری

بریزان خون   که تاخواری نبینی

به سرها     فکر   هشیاری نبینی

وطن را  زن  چنان آتش که جایی

ره ورسمِ      وطــنداری    نبینی

سازِ جنگ

به رقص ای دل به سازِ جنگِ دنیا

بشو    همپای   فکــــرِ  تنگِ  دنیا

برای     شـــــورِ  بازارِ  شرارت

توو     موزیکِ   رنگارنگِ  دنیا

1-12-1338

نورالله وثوق