همپای بهار

درو دیوار

و طن - آواره، حیران، خسته، جَو جَو

ندارد  یک  نفــــس  بر این  و آن  خَو

چه  کس  تسلیم  طــوفان  کرده  او را

به  در می گـــــویم  ای  دیوار   بشنو

دست  غوغا

کسی  زولانه  بر پا کرده مارا

اسیر دست  غوغا  کرده  مارا

سَرَت گر وانشد سَر وا بگویم

به نیرنگی ز سَر واکرده مارا

غربت پاییزی

نفس ها مان خزانی گشته یاران

اسیر  ناتوانی  گـــــشته  یاران

صـــدای غـــربت  پاییزی  ما

گمان من جهانی  گشته  یاران

بدخو

ز بس بي مهر و بدخو گشته  نوروز

فراموش  پرستو  گشــــــته  نوروز

زمستان  پيش  پايت  ر وسپيد  است

چه خوش دستان تو رو گشته نوروز

چرت فردا

دلم  را  دم   بدم   دم  دادم  امــــشب

به  پشت  بام  او لم  دادم   امــــشب

عبـــور چرت  فــــردا را  ز پیشش

به هر چالی که شد رم دادم امشب

گل خاكستر

زدی  آتـــش  نهـــــال  دید  ما را

ندیــــدی  لحـــــــظه  تردید  ما را

بهاری می کشد صبحی در آغوش

گل خـــــاكستر امــــــــــيد ما را

 

مهر كينه

چه سنگي در ميان سينه داري

سر جنگ از چه با آيينه داري

به  فروردین الفت خونکردی

كه پاييزي و مهر كينه داري

فكر تلخ

مقـــــيم سنگ  مهر و  وفا  شو

نگهــــبان  امـــید  لاله  ها  شو

اگر داري به پاييزان سر جنگ

به فــــر تلخ  طوفان  آشنا  شو

حرف ژرف

بهـــاران  حرفهـــای   ژرف  دارد

زخون لاله درکف  ظــــرف  دارد

چه گیسوها که در خون خفته اینجا

پریـــشانی   سنبل  حــــرف  دارد

رو یا ی سپید

د لم ازجنس رو یا ی  سپیده

د ل من  یاسمن ها را  نویده

دلم  هم  سنگر فصل  بهاره

هوا  دار حـــریم  اهل  دیده

دلارا

خيال خنده ما را چه  كردند

نگاه مست دلها را چه كردند

به پرسيد از هواداران  پاييز

بهاران دلارا را چه  كردند

همسفر

بيا بگذر ز شب يار سحر شو

بيا با دور هستي همسفر  شو

نگاهي كن بر اين آتش گرفته

بيا پروانه ي را بال و پر شو

آهن

سر كوي  و سر برزن  گرفتيم

سر  راه  گل  و گلشن  گرفتيم

مگر  آهن  ميان  سينه  داريم

چه سنگي در دل دامن گرفتيم

سيماي ملالت

مگر  از  ديدن  آيينه  سيريم

كه سيماي ملالت را  سفيريم

نگاهي كن به تصوير  غم ما

قفس ها را شكستيم و اسيريم

نورالله وثوق

1/2/1388

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید