به نسل رستاخیز میدان قاهره

 

تازیانۀ آتش

صف شور

چه  تصویرِ  قشنگِ   جــاودانه

شده  قابِ  حواسِ هر چه   خانه

فرشته کرده جا وا درصف شور

شکــــــسته  هیــبتِ دیوِ  زمانه

به خود آغشته

شما  بویِ  هــوای  یار   دارید

شما  با  نوبهـــاران  کار دارید

جهانی را به خود آغشته کردید

شما با هر چه  دل دیدار دارید

دستِ   خستگی

کند   قط قط ازان وحِ  صدا  شان

که لرزان گشته قطعی نامه هاشان

نمی بینی که در     میدانِ   بازی

زدستِ   خستگی    لغزیده  پاشان

قدنامه ها

چه میبارد  ازین قدنامه ها شان

بلای تان  به جان جامه  هاشان

زبوی  نامه  ها  پیدای  پیداست

که خم گشته خرامِ خامه ها شان

رخسارِ هوا

پریده رنگِ رخسارِ هواشان

شده پاشان حواسِ نابجا شان

تزلزل در تزلزل در  تزلزل

بود  پیـــوستۀ  قطنامه  شان

میدانِ صلابت

به میدانِ صلابت  رو  بیارید

برای جنگِ دل  بازو   بیارید

زسنگِ پوکِ شان آتش نخیزد

چرا خم  بر لبِ  ابرو  بیارید

چشمِ نامبارک

که می ترسد ز چشــــمِ  نامبارک

فتاده  بر نگاهِ  غیــــــرتش    لک

همی ریزد عرق ازروی هوشش

زچکچکهای تان پیوسته چکچک

دهانِ یاوه ها

دهـــانِ  یاوه  ها را بسته   کردید

بلا راگیج وگنس وخسته   کردید

به همدستی خونِ عشق واحساس

هوس را دسته دسته دسته کردید

ستنگ

به میدانی که در هرگوشه سنگ است

نگاهِ  تان  چه  زیبا  و قشنــگ  است

صــــــدای  پر خروشِ  لحظه  هاتان

زهرسویی که می خیزد ستنگ است

تازیانۀ آتش

سرودِ  سرخِ   رود  عـاشقانه

زده  برجــــــانِ  آتش  تازیانه

کشد هی شعله های نفرت تان

ز کاخِ  ناجوانیـــــــها  زبانه

گروهِ لا ابالی

زمیدان فکرِ خالی رابرانید

بلای  احـــتمالی  را برانید

به سنگِ نفرتِ آیینه هاتان

گروهِ  لا ابالی  را  برانید

کلافه

مترسید از هیـــــــولای  قیافه

غرورِ سربزیرش  لافِ  لافه

نگاهِ خسته اش می گوید ازدور

که سر در گم شده  مثلِ کلافه

نورالله وثوق

جمعه 15.11.1389

http://norollahwosuq.blogfa.com